Historia The Human League rozpoczyna się jesienią 1977 roku w Sheffield, gdzie dwóch zafascynowanych elektroniką dżentelmenów zapragnęło założyć zespół muzyczny. Byli to Martyn Ware oraz Ian Craig Marsh. Wkrótce dołączyli do nich przyjaciel Ware'a z lat szkolnych, Philip Oakey, zatrudniony wówczas jako portier w szpitalu. We trójkę nagrali kilka taśm ze swoimi kompozycjami, nie wzbudzając zainteresowania. Wiosną 1978 roku grupa powiększyła się o Adriana Wrighta, któremu powierzono obsługę projektora ze slajdami. Dzięki klubowym koncertom zespół zaczął się cieszyć pewnym powodzeniem, a powodzenie wydanej nakładem firmy niezależnej "czwórki" Diginity Of Labour (maj 1979) skłoniło Virgin do podpisania z nim kontraktu. W latach 1979-80 The Human League zrealizował dla tej firmy dwie duże płyty - Reproduction i Travelogue, zaś jesienią 1980 roku Marsh i Ware postanowili odejść. Przyszłość grupy stanęła pod znakiem zapytania, gdyż Oakey był przede wszystkim wokalistą, zaś Wright niewielkie pojęcie o graniu. Zdesperowany Oakey, krążąc po nocnych klubach, spotkał nagle dwie tańczące uczennice, którym zaproponował... dołączenie się do zespołu. Mimo początkowych sprzeciwów rodziców obydwu dziewcząt, Suzanne Sulley i Joanne Catherall wyjechały z pośpiesznie reaktywowanym The Human League na koncerty do USA. Grupa przystąpiła też do pracy nad kolejnym albumem - Dare - wydanym jesienią 1981 roku. Odniósł on ogromny sukces. Większość utworów z tego zbioru ukazała się na singlach, a piosenka Don't You Want Me utrzymywała się na listach, a piosenka Don't You Want Me utrzymywała się na listach przebojów przez wiele tygodni. Sukces nowej edycji The Human League - Phil Oakey (voc, synt), Ian Burden (b, synt), Jo Callis (g, synt), Adrian Wright (synt, slajdy), Joanne Catherali i Suzanne Sulley (voc) - był punktem zwrotnym w muzyce noworomantycznej. Liczne rzesze naśladowców starały się jak najszybciej zdobyć również wielką popularność, przyczyniając się w konsekwencji do szybkiego skomercjalizowania nowej fali elektronicznego rocka.

The Human League nie powtórzył już jednak sukcesu Dare. Nad następnym albumem muzyce pracowali prawie trzy lata, ale Hysteria okazała się niewypałem. Jeszcze gorzej prezentował się Crash (1986).



DYSKOGRAFIA:

1979 - REPRODUCTION (Virgin)
Almost Medieval; Circus Of Death; The Path Of Least Resistance; Blind Youth; The World Before Last; Empire State Human; Morale; You've Lost That Loving Feeling; Austenty/Girl One (Medley); Zero As A Limit.
1980 - TRAVELOGUE (Virgin)
The Black Hit Of Space; Only After Dark; Life Kills; Dreams Of Leaving; Toyota City; Crow And A Baby; The Touchaoles; Gordon's Gin; Being Boiled; WXJL. Tonight.
1981 - DARE (Virgin)
The Things That Dreams Are Made Of; Open Your Heart; The Sound Of The Crowd; Darkness; Do Or Die; Get Carter; I Am The Law; Seconds; Love Action (I Believe In Love); Don't You Want Me.
1983 - FASCINATION (Virgin) - kompilacja nagrań z singla wydana w Kanadzie.
(Keep Feeling) Fascination - Extended; Mirror Man; Hard Times; I Love You Too Much; You Remind Me Of Gold; (Keep Feeling) Fascination - Improvisation.
1984 - HYSTERIA (Virgin)
I'm Coming Back; I Love You Too Much; Rock Me Again And Again And Again And Again And Again And Again (Six Times); Louise; The Leaoanon; Betrayed; The Sign; So Hurt; Life Of Your Own; Don't You Know I Want You.
1986 - CRASH (Virgin)
Money; Swang; Human; Jam; Are You Ever Coming Back?; I Need Your Loving; Party; Love On the Run; The Real Thing; Love Is All That Matters.
Dyskografię uzupełnia album instrumentalnych remiksów kompozycji ze zbioru Dare, zatytułowanej Love And Dancing i firmowany nazwą The League Unlimited Orchestra.

TOMASZ BEKSIŃSKI

"Magazyn Muzyczny" nr 4 kwiecień 1988

© Marcin Guzik