Zespół okrzyknięty wiodącą formacją nurtu "new romantic" debiutował w 1974 roku jako Tiger Lily. Animatorem grupy był wokalista John Foxx (prawdziwe nazwisko Dennis Leigh) - były student sztuk plastycznych, a składu dopełnili Chris Cross (b, voc), Billy Currie (kbds, viol) Warren Cann (dr) i Steve Shears (g). Do 1976 roku muzycy ci odbyli setki prób, lecz udało im się dać zaledwie 5 koncertów. W 1977 roku Tiger Lily zmienił nazwę na Ultravox, podpisując kontrakt z firmą Island i nagrywając dla niej dwa albumy - Ultravox! I Ha!-Ha!-Ha!. Obie płyty przeszły niezauważone przez odbiorców, zostały też skrytykowane przez dziennikarzy, porównujących Ultravox do Roxy Musix, Cockney Rebel i Davida Bowiego. Wtedy grupę opuścił Steve Shears. Zastąpił go Robin Simon, były muzyk Neu, z którym Ultravox zrealizował w studiach Conny' ego Planka w Kolonii album Systems Of Romance. Mimo zainteresowania coraz większej ilości fanów, Ultravox i tym razem nie odniósł sukcesu - w konsekwencji odeszli Foxx i Simon, a firma Island zerwała kontrakt.

W kwietniu 1979 roku na horyzoncie pojawił się Midge Ure, wokalista i gitarzysta, były członek popularnej w połowie lat siedemdziesiątych grupy Slink, Cann, Cross i Currie szybko namówili go do przystąpienia do Ultravox - zanim jednak grupa zrealizowała swój przełomowy album - Vienna w 1980 roku, jej członkowie poświęcili się innym projektom. M.in. Currie koncertował z grupą Gary'ego Numana, zaś Ure i niejaki Steve Strange powołali do życia formację o nazwie Visage.

W 1980 roku Ultravox podpisał kontrakt z firmą Chrysalis, a wydany wówczas album Vienna odniósł wielki sukces. Gdy w lutym 1981 roku tytułowa piosenka dotarła na szczyt brytyjskiej listy przebojów, Ultravox okrzyknięty został czołowym przedstawicielem modnego wówczas nurtu "new romantic". W dużym stopniu sprawiła to uprawiana przez zespół muzyka - niejednokrotnie pompatyczna, często melancholijna i nastrojowa. Kolejne płyty - Rage In Eden (1981), Quartet (1982) i Lament (1984) - były już tylko mniej lub bardziej udaną kontynuacją nurtu zapoczątkowanego Vienną, grupa nadal cieszyła się jednak popularnością. W 1985 roku Midge Ure zrealizował solowy album The Gift, rok później Ultravox powrócił do studia bez Warrena Canna, by nagrać kolejną płytę, U-Vox. Trasa promocyjna wiodła m.in. przez Polskę gdzie zespół dał w październiku pięc koncertów. Album został przyjęty z mieszanym uczuciem, gdyż Ultravox skłonił się bardziej w kierunku muzyki pop. Stało się to zapewne na skutek odejścia Canna, nie mogącego dogadać się z Ure'm na temat profilu artystycznego grupy. (Powodem odejścia Canna była jego niesubordynacja - Red.). Midge dużo lepiej czuł się zawsze w muzyce stricte rozrywkowej. Ultravox nie stracił jednak całkowicie swego oblicza, na wspomnianym albumie U-Vox znalazły się przecież kompozycje nawiązujące swą atmosferą do wielu starszych utworów grupy (Dream On, All In One Day). Warto jednak zaznaczyć, że etykietka "new romantic" irytowała zawsze zarówno Ure'a, jak i jego kolegów. Z modą o tej nazwie zespół Ultravox niewiele miał wspólnego.



DYSKOGRAFIA:

1977 - ULTRAVOX! (Island)
Sat'day Night In The City ofThe Dead; Life At Rainbow's End; Slipway; I Want To Be A Machine; Wide Boys; Dangerous Rhythm; The Lonely Hunter; The Wild, The Beautiful And The Damned; My Sex.
HA!-HA!-HA! (Island)
Rockwrok; The Frozen Ones; Fear In The Western World; Distant Smile; The Man Who Dies Everyday; Artificial Life; While I'm Still Alive; Hiroshima Mon Amour.
1978 - SYSTEM OF ROMANCE (Island)
Slow Motion; I Can't Stay Long; Someone Else's Clothes; Blue Light; Some Of Them; Quiet Man; Dislocation; Maximum Acceleration; When You Walk Through Me; Just For A Moment.
1980 - VIENNA (Chrysalis)
Astradyne; New Europeans; Private Lives; Passing Strangers; Sleepwalk; Mr X; Western Promise; Vienna; All Stood Still.
1981 - RAGE IN EDEN (Chrysalis)
The Voice; Wa Stand Alone; Rage In Eden; I Remember Death In The Afternoon; The Thin Wall; Stranger Within; Accent On Youth; The Ascent; Your Name Has Slipped My Mind Again.
1982 - QUARTET (Chrysalis)
Roap The Wild Wind; Serenade; Mine For Life; Hymn; Vision In Blue; When The Scream Subsides; We Carne To Dance; Cut And Run; The Song (We Go).
1983 - MONUMENT THE SOUNDTRACK (Chrysalis) - koncert
Monument; Reap The Wild Wind; The Voice; Vienna; Mine For Life; Hymn.
1984 - LAMENT (Chrysalis)
White China; One Small Day; Dancing With Tears In My Eyes; Lament; Man Of Two Worlds; Heart Of The Country; When The Time Comes; A Friend I Call Desire
(wersja kompaktowa zawiera dodatkowo remiksy utworów White China, One Small Day i Lament)
1986 - U-VOX (Chrysalis)
Same Old Story; Sweet Surrender; Dream On; The Prize; All Fall Down; Time To Kill; Moonmadness; Follow Your Heart; All in One Day.
Dyskografię uzupełniają albumy kompilacyjne Three Into One (1979) i The Collection (1984).

TOMASZ BEKSIŃSKI

"Magazyn Muzyczny" nr 4 kwiecień 1988

© Marcin Guzik